-
1 zaufanie
mieć zaufanie Vertrauen haben (do G zu D);brak zaufania Misstrauen n;w zaufaniu vertraulich;godny zaufania vertrauenswürdig -
2 zaufanie
zaufanie [zaufaɲɛ] ntVertrauen ntmieć do kogoś \zaufanie zu jdm Vertrauen habenw zaufaniu im Vertrauen, vertraulichgodny zaufania vertrauenswürdigtelefon zaufania Telefonseelsorge fcieszyć się czyimś \zaufaniem jds Vertrauen genießen -
3 Mensch
См. также в других словарях:
zwierzyć — dk VIb, zwierzyćrzę, zwierzyćrzysz, zwierz, zwierzyćrzył, zwierzyćrzony zwierzać ndk I, zwierzyćam, zwierzyćasz, zwierzyćają, zwierzyćaj, zwierzyćał, zwierzyćany «powiedzieć komuś coś w zaufaniu, wyjawić, wyznać coś poufnie» Zwierzyć komuś sekret … Słownik języka polskiego
powierzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, powierzaćam, powierzaća, powierzaćają, powierzaćany {{/stl 8}}– powierzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, powierzaćrzę, powierzaćrzy, powierzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
konfidencjonalnie — konfidencjonalnieej 1. «w sposób konfidencjonalny; poufale, familiarnie» Uśmiechnąć się konfidencjonalnie. 2. «w zaufaniu, poufnie» … Słownik języka polskiego
między — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub ich równoważnikami) w narzędniku lub w bierniku, używany w odniesieniu do sytuacji przestrzennych i czasowych oraz w odniesieniu do stosunków, powiązań łączących ludzi, rzeczy, fakty» a) «kiedy ktoś lub… … Słownik języka polskiego
poufny — poufnyni, poufnyniejszy 1. «trzymany w tajemnicy, wymagający dyskrecji; tajny, prywatny, sekretny» Poufne pismo, rozporządzenie. Poufna narada. Otrzymać poufne informacje. Wydać poufne polecenie. Pomówić z kimś w poufnej sprawie. Przekazać poufne … Słownik języka polskiego
powierzyć — dk VIb, powierzyćrzę, powierzyćrzysz, powierzyćwierz, powierzyćrzył, powierzyćrzony powierzać ndk I, powierzyćam, powierzyćasz, powierzyćają, powierzyćaj, powierzyćał, powierzyćany 1. «zlecić coś komuś do wykonania, zlecić jakąś funkcję; poddać… … Słownik języka polskiego
przyjaźń — ż V, DCMs. przyjaźńźni; lm M. przyjaźńźnie, D. przyjaźńźni «bliskie, serdeczne stosunki z kimś oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, możności liczenia na kogoś w każdej okoliczności; życzliwość, serdeczność okazywana komuś»… … Słownik języka polskiego
wtajemniczony — wtajemniczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wtajemniczyć (p.) wtajemniczony, wtajemniczona w użyciu rzecz. «ten, kogo w coś wtajemniczono, zapoznano z czymś w zaufaniu; ktoś mający jakąś ogółowi nie znaną wiedzę» Krąg wtajemniczonych … Słownik języka polskiego
zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… … Słownik języka polskiego
przejechać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}przejeżdżać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przejechać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IXg, przejechać sięjadę się, przejechać sięjedzie się, przejechać sięjedź się,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyjaźń — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. przyjaźńźni; lm M. przyjaźńźnie, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 7}} więź między osobami oparta na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, pomocy; życzliwość, serdeczność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Serdeczna,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień